"Bir boşluk var " dedi Nora.. Tanrıların doldurması için bıraktığı boşluklardan olmayan bir boşluk. Bir şeyler yapıp o boşluğu doldurması gerekliymiş gibi hissettiren bir boşluk.Yarın yine beni oyala diye paçasına yapışacak bir çocuk gibi bir boşluk. Kendine yeterince zaman ayıramadığı anlarda ve vaktin sanki hiç akıp gitmediği hiç geçmediği anlarda beklenmeyen ve hatta istenmeyen bir misafir gibi çıkıp geliveren bir boşluk. zihniyle defalarca alt ettiği , sığındığı yüce gücün ne istiyor bu boşluk sorusuna cevabı zamana bıraktırdığı bir boşluk..
Sahip olduklarının ve olamadıklarının karşılıklı düetini bölen çığlık gibi bir boşluk ,bir tek ben varım hep var olacağım imzasını atan bir boşluk sanki. Nora hastane koridorunda yürüyor kendi şımarıklığına şahitlik ediyordu acının türlü kostümlerini gördükçe . Nice kayıplar ve ağıtlar boşluğun bir anlık gerçekliğinin dansını yapıyordu kol kola o koridorda. kendine yeter halde iken yetme halini sevmemek ve yetmezliğe düşme halinden ölesiye korkmak. Yalnızlığı aramak ve yalnızlıktan ölesiye korkmak. Aşkı bulmak ve kontrolünde olmayan her duygudan ölesiye korkmak. Çoğalma dürtüsü ve yalnızlığın güvenli gölgesi.Güven duygusu ve monotondan sakınma haline kırbaç sahte arızalar. Bir kelime için zihinde dönen dönme dolaplar .Boşa geçen zamanlar ve zaman nasıl da geçti ler.
"Şükür halinde değilseniz işte tam da bu haldesiniz" dedi, "beni anlamak zor değil".
BOŞLUK..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder